خیریه ::آموزشگاه آبي تر از آنيــم كه بيــــرنگ بميـــريــــــــم از شيــــشه نــبوديم كه بـــا سنـــگ بميـــريم
ما آمــــده بوديــــم كه تا مـــرز رسيـــــــدن همراه تـــو فرسنــــگ به فرسنـــگ بميــريم
ما را بكش و مثـــــله كن و خوب بسوزان لايـــق كه نبوديـــــم در اين جنـــگ بميــريم
يك جرات پيــــدا شدن و شعــــر چكيـــــدن بس بود كــــه با آن غـــزل آهنــــگ بميــريم
فرصت بده اي روح جنـــون تا غزل بعـــد در غيرت ما نيســـت كه از ننــگ بميـــريم
پاي طلب و شوق رهيدن همــه حرف است بد خاطره اي نيست كه گر لنــــگ بميـــريم
تقصيـــر كسي نيــست كه اينگونه غريبيم شايد كه خــدا خواســــته دلتنــــگ بمــــــيريم
گريــــه نكنـم، شكــــوه و نـــاله، نه گلـــايه الحق كه در اين دايــــــره خون رنگ بميريم

سال 1363 بود. اوج بارش بمب هايي كه هر لحظه و هر روز فرزندان برومند مادراني را به سينه خاك مي سپرد و پدراني را در بهترين لحظه هايي كه آرزوي به ثمر نشستن گلهاي زندگيشان را داشتند و به آنها اميد مي بستند نااميد كرد.

اما جوانان برومند ايراني كه تفكر بلند اسلام و تكيه بر توكلت علي الله در رگهايشان مي جوشيد بار ديگر متحد شدند، تا قصه صبر و صبوري را راوي باشند و اين بار مهندسان سربلند بازگشته از جنگ دفاع در برابر تجاوز دشمن آمدند و با شهداي گلگون كفن و همرزماني كه در نگاه خدا پسنديده براي نوشيدن شهد شهادت شدند، عهد بستند تا نهال خدمت به جانبازان ميهن عزيز ايران اسلامي را آبياري كنند و براي رشد باورهايشان سايه باشند و با تفكر ايجاد يك مجموعه، با آموزش مهارت هاي فني و حرفه اي به عزيزان معلول و جانباز الگوي خدمت به توان ياب را طرح بزنندو مورد تاييد خداوند متعال و خادمين سرزمين اسلامي قرار گيرند.

ابتداي كار با نام خدا؛ و با آموزش در دو اتاق كوچك اما به وسعت بزرگي عشق اين بزرگواران به قشر آسيب پذيرِ جامعه صورت گرفت، اولين مركز آموزشي در درمانگاه خيريه غياثي با نام بنياد رعد آغاز بكار نمود؛ بنيادي كه مي خواست در وجود جانبازان جامعه،‌ صاعقه اميد ايجاد كند و با بارش مهرباني بر وجود پردرد جوان سالهاي استقامت و جنگ، خاك حاصلخيز وجودش را باور كند.

كار خدمت با 8 نفر كارآموز جانباز و معلول در يافت آباد آغاز شد. اما نمي شد، جاي ثابتي لازم بود تا عزيزان معلول اما توانمند را جايگاهي باشد براي بسط باورهايشان و پاسخگويي به نيازهايشان. پاركينگ بنياد نابينايان ابابصير پس از بازسازي تبديل به آموزشگاه و محلي براي گسترش آموزش ها از جمله نقشه كشي و موتور پيچي شد. صاعقه استمرار تلاش براي رفع نيازهاي جانبازان و معلولين جامعه كار خود را كرد و بار ديگر رحمت خداوند متعال شامل حال مهندسين تلاشگر شد و در سال 1372 زميني به مساحت 2700 متر مربع در فاز 2 شهرك غرب حاصل تلاش براي ترفيع قدرت توانياب به درگاه خدا بود كه بواسطه احسان آموزش و پرورش منطقه بدست اين عزيزان رسيد. دو اتاق در آن مكان ساخته شد و آموزش موتور پيچي از سر گرفته شده اما قصه تلاش و توكل و توسل خادمين في سبيل الله كه در اين راه مهندسي اخلاق كسب كرده بودند به اين نقطه ختم نشد و با حمايت خيرين توانستند موسسه اي با وسعت 4300 متر مربع بنا و با بيش از 220 كارآموز كه با آرزوي آموزش، اشتغال و رسيدن به حد اعلاي استقلال وارد مجموعه مي شدند تادر رشته هاي مختلف خياطي، كامپيوتر،‌ شيريني پزي، گفتاردرماني كسب مهارت كنند و آغاز فعاليت نمود. سعي تمامي خادمين مجموعه رعد رفع موانع رسيدن توان يابان به قله هاي رفيع موفقيت قرارگرفت و برهمين اساس تمام خدمات به صورت صددرصد رايگان انجام شد تا دغدغه هاي مالي، كه يكي از موانع رشد يك توان ياب هست در ذهن آنها حل شده وبا گامهاي محكم و قامتي استوار به آينده قدم بردارند.

مجتمع آموزشي نيكوكاري رعد نام تكميلي اين موسسه قرارگرفت وموسسه رعد الغدير ؛ شعبه اي ديگر ازاين مجموعه با تكيه برالطاف خداوند متعال درسال 1380در جنوب غرب تهران ايجاد شد.

قصه خدمت هنوز ادامه دارد و ما معتقديم هستند مجاهدان و سربازان راه رضايت خدا آماده اند تا با ايجاد گل لبخند بر روي لبان آنها وحمايت همه جانبه " توانستن" را معنايي ديگر ببخشند. آرزو داريم در سايه حمايت ايزد مهربان، رحمان و رحيم بر بندگان، اين مهم انجام و مورد تائيد ايشان قرار گيرد. ان شاء اله تعالي